als ik iets vertel, over bijv. een slechte ervaring, zoek ik niet meteen begrip.
wat ik dan nodig heb is eerder een meedenken naar oplossing om met die ervaring om te gaan.
dan wel een pasklare oplossing of iets wat je samen (dmv interactie) bedenkt, samen naar zoekt.
medeleven kan op heftige emotionele momenten zeker helpen (arm om schouder/moederlijk) maar in een gesprek dat niet heel zwaar is kan het ook een dooddoener, nietszeggend zijn.
het heeft ook te maken met wat ik zelf verwacht van een gesprek.
als ik die verwachting eerder kenbaar maak, zou ik er ook eerder, misschien direct, uit kunnen halen wat ik wil.
dit is in breder verband dus ook in andere situaties nodig dat ik er eerder achter moet komen wat ik met een situatie wil (wat ik eruit wil halen), zodat ik niet pas later gefrustreerd raak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten