Piekeren/ twijfelen

Als je autorijdt heb je geen tijd om te twijfelen, de auto moet in beweging blijven. Je kunt niet even stoppen om na te denken welke beslissing je moet nemen in een verkeerssituatie.

Je moet iets doen en maar zien waar het schip strandt. Dat is beter dan vooraf piekeren over wat er kan gaan gebeuren.

Ik pieker me soms vooraf suf over een (vaak sociale) situatie dat ik alle energie al verspild heb voordat de situatie zich voordoet. De gebeurtenis valt dan vaak mee (loopt met een sisser af). Ik heb dan mijn hele dag eigenlijk verpest, terwijl de gebeurtenis waar ik me druk over maakte, op die manier nog het beste moment van de dag vormt (terwijl het misschien helemaal geen belangrijke gebeurtenis was.) Ik maak de gebeurtenis heel belangrijk, belangrijker dan nodig.

Beter zou zijn de hele dag aan andere dingen te spenderen en de gebeurtenis te laten voor wat het is. Mijn energie besteden aan wat ik op dat moment aan het doen ben. Aan het moment zelf.

Zoals de taoisten zeggen, de wereld is spontaan ontstaan. Gebeurtenissen ontstaan ook spontaan, vooraf kun je niets weten. Maar je kunt er wel op anticiperen (door je voor te bereiden bijvoorbeeld). Dat is iets anders dan je bij je lot neerleggen.

Faalangst

Voldoen aan verwachtingen van anderen.

Verwachten andere mensen van mij iets wat ik niet kan? waarvan ik denk dat ik het niet kan?

"Sociaal moeten": een afspraak voor een feestje: verwachten anderen dat ik kom/ dat ik sociaal moet zijn/moet doen.

Ik maak me van te voren zorgen over een sociale gebeurtenis, (een feestje, vergadering) maar uiteindelijk valt het altijd mee.

Over onzekerheid

Het valt me op dat veel kunstmodellen als motivatie (los van de professionelen die om economische reden modelstaan) het overwinnen van hun onzekerheid noemen, een psychologisch motief. Modelstaan als onderdeel van persoonlijke ontwikkeling.

Door zich letterlijk bloot te geven willen dikke vrouwen of magere mannen (weer) het gevoel krijgen dat hun lichaam geaccepteerd, gewaardeerd wordt, in plaats van door de maatschappij als paria beschouwd worden (uitgelachen, gepest).

Mannen worden verwacht sterk en stoer te zijn, jongens die onzeker zijn over hun lichaam, die gepest worden omdat ze week en slap zijn, gaan sporten, zichzelf desnoods oppompen tot bodybuilder om die onzekerheid te overwinnen (Schwarzenegger et al) . In feite overschreeuwen ze zichzelf. Ze overschreeuwen hun lichamelijke onzekerheid.

In de puberteit is iedereen onzeker, maar daar groeien de meeste mensen overheen, of ze vinden een manier om het te compenseren. Eigenlijk is de hele consumptiemaatschappij een grote compsensatie voor onzekerheid, altijd groter, beter en meer. (status, carriere, sportprestaties, targets). Kapitalisme als psycho-therapeut. Ford en Freud. Hoezo, zen?

Vaak gaan mensen dan op latere leeftijd modelstaan, in ieder geval op een moment ver na de hel van de puberteit. Inmiddels is het dan duidelijk geworden waar die onzekerheid vandaan komt, bijv. het pesten van vroeger, en kan er aan gewerkt worden. Blijkbaar moet het eerst een motief worden.

Vroeger ben ik veel gepest om mijn motoriek en mijn gebrek aan stoerheid, mijn seksualiteit. Toch heb ik nooit de stap kunnen zetten dit te (over) compenseren door aan sport te gaan doen, ik ben te weinig geinteresseerd in sport, het is mij te prestatie-gericht. Toch zijn de gevolgen van het pesten nog aanwezig in mijn leven, ben ik overgevoelig wat anderen van mij denken, hoe ze mij zien en zoek ik nog naar een manier, een vorm om daar mee om te gaan.

Ik weet nog niet of zonder kleren modelstaan een goede manier is. Ik kan het eens uitproberen, ik ben zover ik weet niet preuts. Wel voel ik schaamte om mijn motoriek en houding, omdat ik, door het pesten van vroeger, het gevoel heb dat het iets zegt over mijn seksualiteit.