Door zich letterlijk bloot te geven willen dikke vrouwen of magere mannen (weer) het gevoel krijgen dat hun lichaam geaccepteerd, gewaardeerd wordt, in plaats van door de maatschappij als paria beschouwd worden (uitgelachen, gepest).
Mannen worden verwacht sterk en stoer te zijn, jongens die onzeker zijn over hun lichaam, die gepest worden omdat ze week en slap zijn, gaan sporten, zichzelf desnoods oppompen tot bodybuilder om die onzekerheid te overwinnen (Schwarzenegger et al) . In feite overschreeuwen ze zichzelf. Ze overschreeuwen hun lichamelijke onzekerheid.
In de puberteit is iedereen onzeker, maar daar groeien de meeste mensen overheen, of ze vinden een manier om het te compenseren. Eigenlijk is de hele consumptiemaatschappij een grote compsensatie voor onzekerheid, altijd groter, beter en meer. (status, carriere, sportprestaties, targets). Kapitalisme als psycho-therapeut. Ford en Freud. Hoezo, zen?
Vaak gaan mensen dan op latere leeftijd modelstaan, in ieder geval op een moment ver na de hel van de puberteit. Inmiddels is het dan duidelijk geworden waar die onzekerheid vandaan komt, bijv. het pesten van vroeger, en kan er aan gewerkt worden. Blijkbaar moet het eerst een motief worden.
Vroeger ben ik veel gepest om mijn motoriek en mijn gebrek aan stoerheid, mijn seksualiteit. Toch heb ik nooit de stap kunnen zetten dit te (over) compenseren door aan sport te gaan doen, ik ben te weinig geinteresseerd in sport, het is mij te prestatie-gericht. Toch zijn de gevolgen van het pesten nog aanwezig in mijn leven, ben ik overgevoelig wat anderen van mij denken, hoe ze mij zien en zoek ik nog naar een manier, een vorm om daar mee om te gaan.
Ik weet nog niet of zonder kleren modelstaan een goede manier is. Ik kan het eens uitproberen, ik ben zover ik weet niet preuts. Wel voel ik schaamte om mijn motoriek en houding, omdat ik, door het pesten van vroeger, het gevoel heb dat het iets zegt over mijn seksualiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten