psyqerik: december 2011

donderdag 22 december 2011

Controle

Ik ben tot de conclusie gekomen dat je weinig controle kunt hebben over lichamelijke sensaties. Ik moet het laten gebeuren. Het lichaam moet dingen verwerken en bepaalt zelf wanneer en neemt daar zijn tijd voor als dat moet. De lichamelijke sensaties die ik nu voel zijn het gevolg van spanningen in mijn lichaam die een uitweg zoeken.

De medicijnen die ik slik zijn geen placebo, ze zijn een belangrijk onderdeel van mijn geestelijk welzijn. Wel zijn het middelen tegen een depressie en niet tegen een paniekaanval zoals de afgelopen dagen.

Het beste is als je het niet meer zelf weet om hulp in te roepen van anderen. Vrienden bellen, therapeut, arts, maakt niet uit. En je dingen te blijven doen.

Controle hebben is erg moeilijk maar je kunt wel anticiperen op een situatie. Met de arts van te voren beter bespreken wat de gevolgen kunnen zijn bij een afbouw of afkick. Hoe lang erna verschijnselen kunnen optreden.

dinsdag 20 december 2011

uit balans

De rebound van een maand geleden lijkt afgelopen dagen een trauma geworden te zijn. Ik ben heel gestresst gaan reageren op vage sensaties in mijn lichaam die ik niet kon plaatsten. Paniek!

Die rebound heeft een impakt gehad die ik nog niet verwerkt heb. Er gebeurde toen iets met mijn lichaam waar ik niet op voorbereid was en waar ik erg van geschrokken ben. Ik wist niet wat er met mij aan de hand was, raakte daar onzeker van. Mijn lichaam is toen uit balans geraakt en dat is nog niet hersteld.
Die angst wat betreft mijn lichaam, die er nu voor zorgt dat ik zo uit balans ben, dat ik zo reageer op lichamelijke sensaties symptomen los van wat de symptonen kunnen zijn, zit er nog steeds in. Ik voel iets en meteen raak ik in de stress, opnieuw in paniek. Mijn lichaam gaat of op slot of het het gaat rare sensaties en signalen afgeven zoals opvliegers.

dinsdag 13 december 2011

Leven met jezelf

"Vreemd vind ik dat we voor het tegengestelde van sociaal gedrag enkel zoiets hebben als a-sociaal gedrag. Ook eenzaamheid wordt als een kwaal beschouwd. Wat het ook dikwijls is natuurlijk! Maar waar ik voor wil pleiten, is een soort verloren kunst om ook met jezelf te kunnen leven. Die eigenzinnigheid — weer zo'n woord dat snel als iets oppervlakkigs wordt afgedaan — is een mooi en rijk begrip."

Eric de Kuyper in zIjn reactie op Ouders online

woensdag 7 december 2011

Apres-afkick

Sinds vrijdag slik ik weer Efexor 75 mg. na een periode van 2 maanden op 37,5 mg.

Na een stop kreeg ik last van afkick-verschijnselen (trillen, grieperig).

Maar ik kon de afkick niet aan. Het was te onverwachts.

Ik wist niet wat er gebeurde en raakte in paniek.

Ik was er niet op voorbereid omdat ik per ongeluk te vroeg was gestopt.

De volgende keer als ik weer ga afbouwen, moet ik meer of anders begeleid worden.

Nu was het te snel, maar met extra begeleiding of kalmeringsmiddelen zou ik er misschien door heen zijn gekomen.

Ik was na een paar dagen alweer zelf begonnen met 37,5 mg. waardoor de arts wellicht niet anders kon doen dan te besluiten voorlopig verder te gaan met medicatie.

Maar sinds die (tijdelijke) afkick van Efexor heb ik meer het idee dat ik drugs slik i.p.v. medicijnen.

Vroeger slikte ik medicijnen nu slik ik drugs.

Dat komt omdat ik heb ervaren dat je lichaam er van moet afkicken als het niet meer zijn normale dosis krijgt.

Misschien dat ik daardoor nu meer gemotiveerd ben om te stoppen, al zal het met nog meer zorg en begeleiding moeten.

Wat zou er gebeurd zijn als ik de afkick had doorgezet?

Wat komt er na de afkick?

Waren de lichamelijke en psychische verschijnselen kenmerken van een afkick?

Of was het een normale reactie waar ik mee moet leren omgaan.

Ik weet immers niet meer hoe ik normaal zou reageren (normaal = zonder medicatie).